Катэдральны касцёл
Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі
Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі
САКРАМЭНТ
НАМАШЧЭННЯ ХВОРЫХ
САКРАМЭНТ
НАМАШЧЭННЯ ХВОРЫХ
САКРАМЭНТ НАМАШЧЭННЯ ХВОРЫХ
ПАРАДАК НАМАШЧЭННЯ ХВОРЫХ чытаць далей >
Гэты сакрамэнт прызначаны для тых хто сур’ёзна хворы або сутыкаецца з хірургічным умяшаннем. Старэйшым асобам са слабым здароўем можна ўдзяліць намашчэнне, нават калі няма яўнай небяспечнай хваробы.
Асноўныя моманты адносна намашчэння хворых:
Асноўныя моманты адносна намашчэння хворых:
- Сакрамэнт накіраваны на тое, каб даць камфорт, мір і мужнасць хворым. Ён таксама можа прывесці да фізічнага аздараўлення, калі гэта будзе воля Божая.
- Сакрамэнт уключае ў сябе ананаванне чола і рук хворага асвячаным алеем (звычайна аліўкавым) святаром. Святар таксама моліцца за аздараўленне і сілу хворага.
- Намашчэнне хворых можа быць прынята любой асобай, якая сур’ёзна хворая, пажылой або сутыкаецца з важнай медыцынскай працэдурай. Яна не абмяжоўваецца толькі тымі, хто знаходзіцца на мяжы смерці.
- Практыка мае свае карані ў Новым Запавеце, асабліва ў Пасланні Якуба, дзе гаворыцца пра тое, як трэба клікаць старэйшых царквы, каб яны маліліся за хворых і ананавалі іх алеем: «Малітва веры ўратуе хворага, і Пан падыме яго, а грахі, якія ўчыніў, будуць адпушчаны яму. Прызнавайцеся адзін аднаму ў грахах і маліцеся адзін за аднаго, каб быць аздароўленымі; бо шмат можа шчырая малітва справядлівага» (Пасланне Якуба 5, 14-15).
- Сакрамэнт можа быць прыняты некалькі разоў, асабліва калі стан хворага пагаршаецца або калі ўзнікае новая сур’ёзная хвароба.
- Намашчэнне хворых часта звязваецца з сакрамэнтам пакаяння і паяднання (споведзі) і з Эўхарыстыяй, асабліва калі яна даецца тым, хто набліжаецца да смерці.
Сакрамэнт намашчэння хворых
Сям'я або апекун павінна паклапаціцца:
- неадкладна паклікаць святара (не чакаць да самага канца, таму што гэты сакрамэнт не з'яўляецца сакрамэнтам «апошняга намашчэння», але «сакрамэнт вылячэння»);
- падаць дакладны адрас;
- калі ён знаходзіцца далёка, арганізаваць сродак транспорту або суправаджэнне для святара;
- канкрэтна вызначыць стан пацыента (напрыклад –ці хворы ў стане свядомасці, ці размаўляе, ці можа праглынуць, - гэта звязана з ягонай споведзю і прыняццем Святой Камуніі.)